Af hverju "annað hvort/eða"?

Eitt sem ég skil ekki í þessi umræðu er af hverju sumir halda að þetta sé einhverskonar stríð á milli trúaður fólki og trúleysingar. Er ekki hægt að vera kristinn og trúa á aðskilnaður ríkis og kirkju?

Ég tel það hlutverk kirkjunnar að kenna börnin um kristnitrú - foreldrar sem vilja að börnin þeirra læra um kristnitrú eiga ennþá frelsi til að gera það, með því að fara í messu. En það er staðreynd að mjög fáir fara í kirkjunna regulega, þannig að ég velti fyrir mér hvort þjóðkirkjan sé hrædd við því að fólk myndi hætta alla vega að fara í messu ef kristnitrú væri ekki kennt í skólanum? Það veit ég ekki.

Meira um þetta hér.  

Áfram deilt um Krist í kennslu

Kristnifræði

Ég sjá að umræðan sem hófst yfir spurningar sem okkar Auður Lilja Erlingsdóttir spurt menntamálaráðherra hefur verið mjög líflegt. Sjálfur skil ég ekki af hverju sumir taka þetta nærri sér. Ég vil tala um málið frá mín eigin reynslu.

Ég er kristinn, og er skráð í Rétttrúnaðarkirkjunni. Ég tala ekki oft um trúna mínum, vegna þess að ég tel það persónulegt mál. En ég trú líka að trú á enginn erindi í skólanum. Ég fer ekki í kirkjunni til að læra um rumfræðinu, og tel það eðlilegt mál að við sendum ekki börnum okkar í skólanum til að fá heyra um guð. Sem kristinn tel ég að það sé mikilvægt að hafa það þannig - förum í skólanum til að læra, og förum í kirkjunni til að vera nálegt guð. 

Ég veit auðvitað hvað fólk sem skráð er í þjóðkirkjunni sé mikið. Þetta er stórmeirihluti. Ég skil líka að "það hefur langt verið þannig" að börn læra um kristnifræði í skólanum. Ég viðurkenna líka að ég kem frá landinu þar sem þrátt fyrir hvað lögin sé mjög skýrt varðandi hvar ríkið og kirkjan mega ráða reynir samt strangtrúaður fólki að koma sér til valds - þannig að ég á ofnæmi með hugmyndin að börn fá að heyra um guð í skólanum.

En ég skil alls ekki af hverju börn þurfa að læra um krisnitrú í skólanum, þegar kirkjan er til þess vegna. Væri það ekki skynsamlegri að láta foreldrar ræða hvort eða hvaða trú er kennt börnum þeirra? Ef það er bara spurning um siðfræði, af hverju þarf skilgreiningin að vera svo þröng? Það er svo margt sem fjallar undir siðfræði sem er ekki kristinn en er samt þess virði að læra.

Ég tel að það er bara tímaspurnsmál að kirkjan og ríkið skila við sér. Að börn læra um kristnifræði í skólanum er hluti af íslensku menningu, en menningin okkar er greinalega að breytast. Sjálfur skil ég ekki af hverju það á að vera svo sorglegt. Guð verður ennþá til.

Orðlaus

Sannleikurinn er sú að það gerast fleiri sinnum en kemur fram í fjölmiðlum. Það tekur mikið af hugrekkum fyrir þetta stúlka að stiga sig fram og tjá sig um málið. Hér á landi er alltof lítið hlutfall af þær sem fara til Stígamóts sem fara síðan til lögreglunnar. Það er nóg erfitt að kæra mál til lögreglunnar út af kynferðisbrot sem framan var - get ekki ímyndað hvað það tekur að fara í mál í gegnum lögreglunni sjálf. Hún á hrós skilið.

BBC fjallar meira um þetta, þar sem stendur m.a.:

Jails in Brazil are notorious for overcrowding and appalling conditions, and this is not the first time that there has been a controversy over a female prisoner being detained alongside men.

However, on this occasion, the seriousness of the allegation has caused shock and considerable public anger, the BBC's Gary Duffy in Sao Paulo says.

Women's rights groups in Para state quoted by the Globo website say there have been at least three cases of women being put in cells with men.

 

15 ára stúlka sett í fangaklefa með 20 mönnum

Spyrðu bara fólk í Hlíðunum

Samkvæmt tilkynningu frá umhverfissviði Reykjavíkurborgar er sterkt samband milli fjölda bifreiða á negldum dekkjum og svifryksmengunar í borginni þar sem naglarnir spæna upp malbikið. Draga þarf úr hlutfalli nagladekkja til að fækka þeim dögum þar sem mengunin fer yfir heilsuverndarmörk.

Þetta minnar mig á þegar ég fór í fræðandi á fund Íbúasamtaka þriðja hverfis í mars, þar sem greint var frá nokkrum vandamálum með svifryk, umferðahættu, hávaðamengun og fleira sem íbuar í Hlíðunum, Holtunum og Norðurmýrinni þurfa að glíma við. Sérstaklega var áhugvert þegar Hilmar Sigurðsson, formaður Íbúasamtakanna, talaði um „umferðareyjar“ - að Hringbraut, Miklabraut, Kringlumyrabraut, Snorrabraut, Bústaðavegur, Laugavegur og Langahlíð séu eins og risavaxin fljót sem skipta hverfinu í fimm eyjar. Umferð er svo mikil um þessi svæði að íbúarnir - fullorðnir og börn - anda að sér gríðarlega miklu svifryki á hverjum einasta degi. Það er hættulegt fyrir börn til að heimsækja hvort annað með því að fara yfir götuna. Hávaðinn hjá Miklabraut er nánast 70 desibil.

Ég held að við ættum að reyna að gera ekki sömu mistök og voru til dæmis gerð í borginni þar sem ég ólst upp. Það krefst auðvitað þáttöku frá íbúum, borgarstjórn og þingmönnum. Til að byrja með þarf að tryggja að málaflokkurinn fái nægilegt fjármagn í samgönguáætlun. En til að minnka umferðina í þriðja hverfi og fleiri hverfum Reykjavíkur er ekki nóg til að fræða fólk um aðra umferðavalkosti - það þarf líka að gera þá að raunhæfum valkosti. Við eigum að hvetja fólk til að ganga, hjóla og taka strætó, af sjálfssögu. Við getum líka takmarkað notkun á tilgangslausum nagladekkjum, lækkað hámarkshraðann, og sett Miklubraut í stokk. En hvað með að leggja fleiri göngu- og reiðhjólastíga í borginni? Hvað með að lækka verðið í strætó? Eða reyna að stýra bílaumferðinni frá helstu íbúasvæðunum?

Sumir segja að við ættum ekki að fara í stríð við bíleigandur. Það viljum við Vinstri græn ekki heldur. En við bendum bara á að flestum Íslendingum þykir meira vænt um fjölskylduna sína en bílinn sinn. Það er nóg pláss fyrir hvort tveggja í þessari borg - við viljum að fólkið og heilsa þess hafi meira vægi en bílarnir.

Fjórðungur á nagladekkjum á höfuðborgarsvæðinu

Flott mál

Ég er mjög ánægður að heyra að Ungir jafnaðarmenn segjast lýsa yfir eindregnum stuðningi við frumvarpinu. Þetta er þverpólitískt mál, og Samfylking hefur sýnt einlæg áhúga á innflytjendamál. Ég er samt ekki búinn að heyra orð frá Sjálfstæðismönnum um þessu. Mín von er sú að ríkistjórnin hlusta á rödd þjóðarinnar, og sjá til þess að tryggja því framgang.

Ungir jafnaðarmenn styðja frumvarp um réttarstöðu útlendinga